- Παπαϊωάννου, Λουκάς
- (1831 – 1890). Κορυφαίος Έλληνας γιατρός και συγγραφέας ιατρικών έργων. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας (1856), και μετεκπαιδεύτηκε στην Ευρώπη. Άσκησε το επάγγελμά του στην ιδιαίτερη πατρίδα του Αράχοβα, όπου εξελέγη και δήμαρχος. Το 1871 βραβεύτηκε στον Συμβουλίδειο επιστημονικό διαγωνισμό για το σύγγραμμά του Περί του αισθητηρίου της οράσεως. Έφυγε έπειτα για το Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην ανατομική. Το 1883 διορίστηκε καθηγητής της ανατομικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μεγάλη ήταν η συμβολή του στην επιστημονική ιατρική ονοματολογία. Ως συγγραφέας ιατρικών έργων υπήρξε πολυγραφότατος. Μεταξύ των έργων αυτών τα κυριότερα είναι: Ανατομικά μελετήματα (1870), Ανατομική περιγραφή των αγγειωδών τε και μυωδών χιτώνων του βολβού του οφθαλμού (1877), Ανατομικά μελετήματα αναφερόμενα εις τους αρχαίους Έλληνας ιατρούς (1882), Ανατομική του αισθητηρίου της οράσεως (1882), Η ανατομική εν τοις καθ’ ημάς χρόνοις (1886), και κυρίως η Ανατομική του ανθρώπου, που περιέχει και ιστιολογία και εμβρυολογία με περίπου 900 πίνακες (τόμος Α, Β και Γ, 1888-91).
Dictionary of Greek. 2013.